تصاویری تاسف بار از اعتیاد زنان(18+)

اینها تصاویری از زندگی روزانه ، پاتوق ها، روند جمع آوری و دیگر وضعیت های مربوط به زنان معتاد بوده که در تاریخ های مختلف در رسانه ها و خبرگزاری های داخلی منعکس شده است. زنانی که چه بپذیریم و چه نپذیریم ، شهروند این جامعه بوده و به ناچار یا اشتباه درگیر چنین وضعیتی شده اند . اینها بیمار هستند. بعضی از این افراد ممکن است مجرم هم باشند و یا آمادگی ارتکاب خیلی از جرایم را نیز داشته باشند. ولی باید قبول کنیم که یک معتاد نیز از وضع موجود راضی نبوده و مسلما خود را یک قربانی یا یک فرد آسیب دیده می داند. او نیازمند کمک های ما است . او از ما انتظار دارد که در دقایق آخر ، دستیگر دست های آسیب دیده اش باشیم .یکی از حلقه های این پازل یاری رسانی، بهزیستی و برنامه های این سازمان برای ترک اعتیاد است . راستی چند درصد افرادی که وارد کمپ های تحت نظارت این سازمان شده اند، موفق به ترک گردیده اند؟ و چرا این میزان ضعف؟؟؟؟

 

عکس های فوق برگرفته از وبلاگ های گوناگون، خبرگزاری ها و سایت های تخصصی مجاز در جمهوری اسلامی ایران است. با کپی کردن عکس و جستجو در موتورهای جستجو همانند گوگل، می توان به سایت مربوطه دست یافت .

نظر وبلاگ در خصوص مطالب فوق(وبلاگ حاضر تابع قوانین رسمی کشور و معتقد به رعایت اخلاق حرفه ای بوده و قصد توهین یا هجمه بر هیچ فرد ، گروه و یا سازمانی را نداشته و حق سازمان بهزیستی و هر ذی نفع حقیقی و حقوقی دیگری برای ارسال جوابیه و ارایه هرگونه توضیح مستند با در نظر گیری قوانین و رعایت اصول اخلاقی محفوظ است . انتخاب و تشریح اخبار خاص نیز در راستای اصلاح انحرافات ، کج روی ها، کاستی های احتمالی و موارد همانند صورت پذیرفته و توسعه و تقویت حوزه بهزیستی و خدمات رسانی و خدمات گیری حرفه ای ، مد نظر دست اندرکاران وبلاگ می باشد ):  

با اندکی اغماض در روند توسعه کمپ های اعتیاد و نادیده گرفتن اهمال های صورت پذیرفته می توان پذیرفت که رشد کمی کمپ های ترک اعتیاد نسبتا خوب بوده است. مشکل اصلی در نداشتن الگوی فعالیتی در این کمپ ها است . هیچ الگوی استانداردی با رویکرد توانمندسازی موثر معتادان در فرآیند ترک و حمایت های پس از آن وجود ندارد و سازمان بهزیستی به وجود یک روانشناس یا حضور یک روحانی در کمپ دلخوش کرده است. حضور این عزیزان لازم است ولی وجود الگویی با رویکرد ترکیبی ترمیم و درمان آسیب های وارده در ابعاد روانی، اجتماعی، اقتصادی، خانوادگی، مهارت آموزی فنی ، دینی و دیگر موارد مرتبط، امری ضروری است .

سازمان بهزیستی در حوزه تخصصی سازی کمپ ها ، پراکنش مناسب جنسی( زن و مرد) ، نوع ماده مخدر و نوع اعتیاد( مواد مخدر صنعتی، مواد مخدر سنتی و ...) ، سن و شرایط مخاطب(کودک و نوجوان، بزرگسال، کهنسال، خانوادگی، ...) ، تناسب بین سطح شیوع و میزان آلودگی منطقه با تعداد کمپ ها و مواردی نظیر آن نیز کم توجهی داشته است.

سازمان بهزیستی در تعریف رویکرد اجتماعی – اقتصادی و مددکاری مورد نیاز در روند حمایت از خانواده های معتادان نیز بی تفاوت بوده و فاقد نقشه راه منسجم می باشد.

سازمان بهزیستی با وجود وظیفه قانونی محول شده به آن در خصوص مدیریت پازل ترک و درمان اعتیاد، تنها به فعالیت های پوسته ای و سطحی نظیر راه اندازی کمپین های آگاهی دهنده اکتفا کرده و نظارت کافی و وافی بر مراکز و کمپ ها ندارد. لیست مرگ و میرهای بوقوع پیوسته در کمپ ها و مراکز ترک اعتیاد، وجود خیل عظیم مراکز غیر مجاز،تاثیرگذاری ضعیف فعالیت کمپ ها در ترک و پاکی تداومی فرد معتاد،نارضایتی های عدیده از فعالیت کمپ ها و هزاران مستند دیگر، دلیلی بر عدم توفیق سازمان بهزیستی در مقابله با آسیب اعتیاد در پازل تخصصی واگذار شده به این سازمان است .

شاید مهمترین عامل وقوع چنین رویدادی را بتوان در ضعف سازمان بهزیستی در فعالیت های بین و فرابخشی موثر دانست( وجود تفاهم نامه و یا برنامه مشترک دلیلی بر وجود فعالیت و اقدام بین و فرا بخشی موثر نمی باشد) . این امر باعث شده که این شائبه به ذهن خطور کند که سازمان بهزیستی نکند که ترک اعتیاد را با مجوز دادن برای برپایی کمپ های ترک اعتیاد و دادن متادون اشتباه گرفته باشد؟ 

در خصوص اعتیاد زنان باید بیان داشت که بدلیل ضعف در استقلال مالی و همچنین ترد شدگی های عاطفی، بستر برای سایر جرم ها خصوصا تن فروشی و فحشا و در کنار آن بحث انتقال بیماری های جنسی( با تاکید بر ایدز ، بیمارهای عفونی همانند سفلیس و سوزاک ، انواع بیماری های ویروسی نظیر زگیل های دستگاه تناسلی ، انواع بیماری های عفونی و قارچی ، کیست ها و غیره) فراهم می شود. جنایات خاموش را شاید بتوان بهترین واژه برای پیامد آلودگی زنان به مواد مخدر ذکر کرد که بنوعی جامعه را تهدید می کند.